فراوانی و الگوی مقاومت دارویی استرپتوکوک گروه b در زنان باردار ( استان مرکزی)

چکیده زمینه و هدف: استرپتوکوکوس گروه b یکی از عوامل ایجاد عفونت خون و مننژیت در نوزادان و همچنین عفونت های مهاجم در زنان باردار است. استفاده گسترده از آنتی بیوتیک ها به منظور پیشگیری از بیماری هایی که توسط این باکتری ایجاد می شوند، نگرانی هایی را در رابطه با ظهور مقاومت میکروبی استرپتوکوکوس های گروه b برانگیخته است. این تحقیق به بررسی الگوی مقاومت دارویی استرپتوکوک گروه b جهت تجویز آنتی بیوتیک مناسب انجام گرفته است. روش بررسی: این مطالعه بر روی 268 زن باردار انجام شد. نمونه ها پس از انتقال به محیط todd hewith بر روی بلاد آگار کشت داده شده و هویت استرپتوکوک گروه b با آزمون بیوشیمی، رنگ آمیزی گرم ،کاتالاز،campهیدرولیز هیپورات سدیم)مورد تایید قرار گرفت. یافته ها: از 268 نمونه ، 14مورد (2/5%) دارای کشت مثبت استرپتوکوک گروه b بودند. همه موارد(100%) مقاوم به پنی سیلین، 8 مورد(15/57%)مقاوم به اریترومایسین، 13مورد(2/92%) مقاوم به کلیندامایسین، 3مورد(1/7%)مقاوم به سفازولین و 3 مورد(4/21%) نیمه حساس به سفازولین، 7مورد(50%) مقاوم به سفتی زوکسیم و 4مورد (57/28%) مقاوم به سفوتاکسیم بودند. هیچگونه مقاومتی به آمپی سیلین و ونکومایسین دیده نشد. نتیجه گیری: میزان مقاومت دارویی استرپتوکوک گروه b در ایران به آنتی بیوتیک های مختلف افزایش یافته است. واژه های کلیدی: استرپتوکوک گروهb، مقاومت دارویی، زنان باردار، استان مرکزی